JOXEBA ETA ITSASADAR KUTSATUA

JOXEBA ETA ITSASADAR KUTSATUA

Bazen behin, Nerbion-Ibaizabal itsasadarrean ur errota bat. Ur errota ez zen oso handia; kolore zurikoa zen, zaharra eta bere inguruan etxeko jabeak egurrekin eta itsasoak ekarritako zaborrekin egindako eskultura eder ederrak zituen. Jabeak Joxeba zuen izena. Egunero, goiz-goizean altxatu eta bere lore ederrak ureztatu, errota martxan jarri, itsasoko animaliei jaten eman eta hizketan geratzen zen. 

Belaunaldiak zeramatzan Joxebaren familiak etxe honetan bizitzen. Joxebaren aitonak, bere emaztea hil zenetik,bakar bakarrik pasatzen zuenez denbora guztia animaliekin bizi zen eta horren ondorioz, animaliek esan nahi zutena ulertzen hasi zen. Bere aitonak Joxebaren aitari gaitasun hori erakutsi zion eta aitak Joxebari.

Joxebarentzat animalia guztietatik Slafi izeneko izurde bat zuen gogokoen. Slafi delfin txikia zela ezagutu zuen. Joxeba animalia batzuekin hitz egiten zegoela, itsasertzean arroka urdin bat ikusi zuen. Arroka begiratzera joan zenean gizakiok arnasa hartzean egiten duten mugimendu bera egiten zuela ikusi zuen. Uretatik atera eta arrokaren ordez Slafi zela ikusi zuen. Hortik aurrera Joxebak Slafi zaindu eta, lagun minak izan ziren.

Egun batean, Joxeba, egunero bezala, loreak ureztatu, errota martxan ipini eta animaliekin hizketan hasi eta bat-batean, bere lagunak ziren hamar bat karramarro handi, harean hilak agertu ziren. Joxeba horren eragilea bilatzen hasi zen eta errotaren ondoko harkaitz erraldoiaren atzean, Harritxubiaga herriko gorotz guztiak hodi baten bidez itsasadarrera kanporatzen zirela ikusi zuen.

Joxeba oso urduri jarri zen. Harri baten gainean eseri eta pentsatzen hasi zen. Bat-batean ideia bat etorri zitzaion burura; Harritxubiagako udalari hodi horiek kentzeko eskatuko zion. 

Egun horretan, arratsaldean, Harritxubiagako udaletxera abiatu zen. Bertako alkateak bere proposamena entzun ostean, ez zuela horrenbeste dirurik esan zion. Errege magoen desfilea etortzeko zegoela eta hori ordaindu behar zuela esan zuen; ezin zuela hodiaren konturako dirua xahutu. Baina alkateak proposamen bat egin zion. Joxebak hobi hori benetan kendu nahi bazuen, bere kabuz dirua irabazi beharko zuela esan zion eta gero udalari diru hori emandakoan, udalak hobi hori kentzeko diru nahikoa izango zuela.  

Joxebak ez zuen oso ongi ulertu alkateak esandakoa, baina  denboraldi batez pentsatu ostean, hori dena ulertu eta konponbide bat aurkitu zuen. Dirua irabazteko, bere itsasoko lagunekin ikuskizun bikaina egingo zuela pentsatu zuen eta ikuskizunean irabazitako diruarekin hobi hori kendu ahalko zuen. Slafiri bere izurde, orka eta hainbat itsas animaliak ekartzeko eskatu zion eta Slafik  horrela egin zuen.

Heldu zen ikuskizunaren eguna. Joxebak eginiko iragarkiekin jende asko etorri zen. Espektakulua oso ondo irten zen eta astebururo ikuskizunak egiten hasi zen. 

Bi hilabete pasa ondoren, Joxebak irabazitako diru guztia Harritxubiagako udaletxera eraman zuen. Alkateak dirua zenbatu ostean, diru horrekin hodia kendu eta horrez gain, araztegi bat jarri ahal zutela esan zion.

Joxeba oso pozik jarri zen hodia kendu eta araztegia ipini ostean, oraindik diru asko zuelako astebururo ikuskizunak egiten jarraitzen baitzuen. 

Diru horrekin, errota zaharra konpontzeko adina zuen eta horixe egin zuen. Harrez geroztik, Joxebaren errota famatua izan zen Euskal Herri osoan. 

                                                                                                            UXUE ELGORRIAGA (1.A)