GILTZUDUN ETXEA

GILTZADUN ETXEA

Azaroaren 18an “Giltzadun etxea” antzezlana ikustera joan ginen Arriaga Antzokira. Bertan betiko arazoari buruzko hitz egin ziguten: genero indarkeriari buruz.

Antzezlan honek hiru antzezle zituen: Ainhoa Aierbe, Mireia Gabilondo eta Vito Rogado; eta Fernando Bernués-ek zuzendua zen.

Antzezlanaren hiru protagonistek lan egiten zuten etxe batean non laguntzen zieten emakumeei (gehienak immigranteak dinenak) eta beren seme-alabei, indarkeriaren biktimak izanagatik; ematen zietn aterpea (ohe bat eta janaria), bizi izan zutenekoagatik indarberritu eta bizitza normala egitea lortu arte.

 Istorioa kontatu zuten haien ikuspuntutik, eta horrela kontatzen zituzten pertsonaiek etxe horretan ere bizi izan zituzten esperientzia pertsonal batzuk. 

 Adierazi zituzten nola ikusten zituzten egunero emakumeak eta haien seme-alabak negar egiten eta beldurrez bizitzen, berriro ere pasa zekielako.

Pertsonalki, nik uste  dut ezin izango nukeela horrelako lan bat egin edo, behintzat, lan bat non egin ahal dudan gauza bakarra den biktimei indarberritzen  laguntzea, ezer gehiago egin barik. Nire iritziz,  indarkeria aldatu/zuzendu behar dugun arazo bat da, zeren nik, behintzat, jarraitzen dudan ulertu barik zergatik jendeak (kasu honetan bereziki mutilek) jarraitzen duen gauza bera egiten, ez dut ulertzen zer lortzen duten, biktimen jabe izatea? Horrela bada, oso okertuta daude, inor ez delako inoren jabe eta inor ez delako inoren txotxongiloa. Bizi gara mundu batean non, teorian, herritarrak (legalki) askeak garen, baina mota honetako arazoekin ez du hori ematen. Gainera, indarkeria egiten dutenek kartzelan pasatzen duten denbora oso-oso gutxi da, egin dutena kontuan hartuta. Bestalde,  gizarte honetan berdintasunaren alde  borrokatzen dugu, bizitzaren edozein arlotan, inor beste inor baino gehiago ez izateko; eta oraindik, gaur egun, mutil batzuek jarraitzen dute galdetzen zergatik borrokatzen dugun emakumeok. Nik gauza bakarra esan behar diet: begiak irekitzeko eta ikusteko (haiek bezalako gizonen erruz) gertatzen diren ezbeharrak. 

Amaitzeko, bakarrik esango dut antzezlana oso polita eta interesgarria iruditu zaidala eta badela antzezlan bat non egiak esaten eta ikusten diren.

“Lan berriko

nire lehenengo egunean

hainbat giltza lepotik zintzilikatu dizkidate

eta bakarrik utzi naute

sei emakume atxilotuta ditu

seme-alabekin

ez da kartzela

nire lana euren maitaleekin

gehiegi ez maitatzea zaintzea da”   Giltzadun etxea

                                                  Eneritz Arribas (1.Batxilergoa)